potraktowany zostałem jako nieproszony gość, któremu należy wyperswadować wizytę. Wiadomo - była wojna, zaczynały się trudności aprowizacyjne i domowy personel pomocniczy zredukowany został do jednej (!) służącej. Po wyczerpaniu jednak przez mamę tak drastycznych prób przerwania ciąży jak: 1) podskoki i 2) stawianie sobie na brzuchu gorącego (ale nie tak, żeby parzył) garnka, rodzice dali za wygraną. Moje pojawienie się powitane zostało już tak, jakbym był od początku wyczekiwanym z utęsknieniem benjaminkiem, chociaż na imię dano mi Jeremi. To ryzykowne, bo nieco dziwaczne i niespotykane wówczas, a do dziś rzadko spotykane u nas imię wymyślił dla mnie ojciec, zapalony czytelnik Trylogii, która ukazywała