Zdumiewające, że chyba nikt ze współczesnych profesorów filozofii nie może poszczycić się tak wielkim gronem nieprzeciętnych uczniów jak właśnie Husserl.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m" year="1971"&gt;&lt;tit&gt;NOWY WIEK&lt;/&gt;<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Przeciwko wszystkim trzem próbom rozwijania autonomicznej filozofii człowieka można by wytaczać różne argumenty, przytaczając na poparcie krytyki mnóstwo mniej lub bardziej szczegółowych analiz. Nie sposób wchodzić tutaj w gąszcz tych spraw. Wolałbym raczej podzielić się wrażeniem ogólnym. Wnikając bowiem coraz wszechstronniej i głębiej nie tylko w literę, ale przede wszystkim w atmosferę intelektualną wymienionych propozycji, człowiek ma - jak się zdaje - prawo oczekiwać, że w propozycjach tych odnajdzie samego siebie. Oczekuje, że wizja Husserla, Heideggera czy Ricoeura dotknie w nim