jeszcze z legionowych lat, bo drżenie w głosie zdradzało wzruszenie, gdy mówił:<br><br> - Pamiętasz, Ryszardzie, nasz wspólny szlak bojowy?... Pamiętasz te rozmowy, gdy snuliśmy marzenia o wolnej ojczyźnie? Żal tym większy ogarnia nasze serca, gdy Cię dziś żegnamy, że byłeś człowiekiem pełnym dobroci, braterstwa, oddanym do końca sprawie walki z krzywdą, gdziekolwiek i przez kogokolwiek byłaby ludziom czyniona. Nie doczekałeś tej Polski, o którą walczyłeś.<br><br><br> "Togo" Fałata - tęskność na wiosnę<br><br> Odwiedzałam często najmłodszego syna wychowanki pani Elizy - Janusza Kunickiego.<br><br> Powracali tam ci dawno pożegnani. Pojawiali się w naszych rozmowach, na starych fotografiach, na zwątlałych kartkach z ich pismem. Pan Janusz zmarł przed