wschodu do zachodu słońca, człowiek tyle zdąży wykonać ruchów. Bo tam, na tych olbrzymich pofałdowanych terenach, jakoś rzucało się to w oczy, a na małych łąkach cała ta praca nie wydaje się taka wielka.<br>I Paweł czasem wychodził też ze mną. Wtedy rozmawialiśmy o jego babie. Bo Paweł znalazł sobie gdzieś o pół dnia drogi babę i dlatego częściej go można było widzieć w tej dalekiej wiosce niż przy mnie. Więc jak był, to zaczynałem:<br>- Jak się ma twoja baba?<br>Paweł nie odpowiadał. Widocznie miała się nieźle. Ale za to pytał mnie:<br>- A ty, Tomasz, nie postarasz się o jaką?<br>- Jak