rany. Nie będę się przyglądał obojętnie kulawemu <br>przyjacielowi. Pukniemy do tej twojej pani Alusi, niech działa.<br> 16<br>- Oczywiście - odezwała się chłodno babka. - Moja <br>wnuczka musi być idiotką.<br>Stała nad kartką, stołem i Dominiką ponura jak listopadowa <br>noc, groźna i żałosna zarazem.<br>- Dlaczego wszystkie nieszczęścia zawsze spadają <br>na moją głowę? - patrzyła gdzieś obok zastygłej <br>z przykrości i bladej Dominiki. - Dlaczego ja muszę <br>na to wszystko patrzeć? Nie on? O twojej matce nie wspominam. - Czarne <br>oko prowadzi przez chwilę spojrzenie po spuszczonej głowie <br>Dominiki, ignorując drżenie powiek. - Czy to dziecko... - babka <br>przenosi lustrację dokładnie na drugą półkę <br>etażerki, gdzie poza książkami nie ma