racji stanu, w imię obrony wolności i innych wartości przed komunistycznym niebezpieczeństwem; wierzyli, że ocalają Chile przed losem Kuby. Nowi dowódcy lawirują między lojalnością wobec swojej instytucji i Pinochetem a demokratycznym rządem i sądownictwem, które feruje wyroki. Kiedy 10 marca 1998 roku Pinochet przekazywał buławę Izuriecie, generał Villaroel przygotowywał dla generała miłą niespodziankę - uchwałę podpisaną przez wszystkich dowódców sił lądowych, mianującą go dożywotnim wodzem naczelnym. Kolejny raz wojsko zagrało na nosie rządowi i prezydentowi, którzy niczego takiego się nie spodziewali, a nazajutrz wyjaśniali, że jest to jedynie gest, gdyż w hierarchii wojskowej tytuł dowódcy dożywotniego nie istnieje. Nawet gdyby to był