odczuć wywodzących się z głębi naszej historii. We wszystkich kulturach świata, od zarania ich dziejów, szczyty gór były traktowane jako miejsca uświęcone, gdzie niebo styka się z ziemią, jako oś świata (axis mundi), tam gdzie gór nie było, tworzono je sztucznie, jak w starożytnym Sumerze lub Egipcie. Stosunek do gór, genetycznie już zakodowany, był głównym motorem psychologicznym alpinizmu. Symboliczne traktowanie rzeczywistości przyrodniczej, właściwe każdemu człowiekowi, jest nieustannie wzmacniane przez literaturę i sztukę. Nieraz dochodzi do tego, że człowiek zatraca swój własny osąd i spogląda na przyrodę oczyma poety lub malarza, albo patrząc widzi wyłącznie metafory mityczne. Na przykład, każdy las jest