prowincjach, to jest Dalemińców, Niżan, Dziadoszan, Milczan i łużyczan... należy do naszego cesarskiego użytku, tak aby komes tychże terytoriów, zanim zabierze i rozdysponuje część przyznaną mu przez nas, wypłacał dziesięciny ze wszystkiego i w całości wspomnianemu kościołowi bożemu, tj. w miodzie, futerkach, opłacie srebra, niewolnikach, odzieży, świniach i zbożu &lt;gap&gt;"&lt;/&gt;.<br>Trybutarna geneza tych dochodów nie budzi wątpliwości, tym razem jednak nie chodzi o płatność poszczególnych plemion na rzecz cesarstwa. Plemienne nazwy służą w dokumencie z 971 r. tylko do określenia terytorium, na którym biskupstwu miśnieńskiemu przysługiwała decima pars tributi. Różnorodność przedmiotów wskazuje na kształtowanie się pod tą nazwą złożonego systemu świadczeń. Pobierała