i zaciśnięte kurczowo szczęki rozluźniły się na sekundę, jakby gotowe przypuścić na twarz jakiś pobłażliwy półuśmieszek. W tej chwili spostrzegła uchylone drzwi na prawo. Gołe, zawalane w paru miejscach ściany, zlew: "Jak u matki w kuchni" -znowu czytelna myśl, teraz zdejmująca przerażeniem i tęsknotą.<br>Drgnęła. Za biurkiem stał młody oficer gestapo. "Skąd się wziął?... Ale tu gruby dywan.:. Musiał... musiał wejść z tych trzecich drzwi... O Boże!" - Gdzie jest teraz Stanisław Skiernik? - usłyszała cicho wypowiedziane słowa.<br>Wpatrywała się ze zmarszczonymi brwiami w człowieka w gestapowskim mundurze, który wymówił nazwisko Kolumba.<br>"On żyje, nie mają go - olśniła ją pociecha. - Co mówić? A