obawiał <br>się, że wypadnie nad kanałem stoczyć bitwę z siłami babilońskimi. Lecz senna <br>cisza leżała nad krajem. W trzcinach ptactwo kwakało i gęgało spokojnie, snadź <br>nie płoszone przez nikogo. Bród wyłożony kamiennymi płytami, by przejeżdżający <br>nie rozmyli brzegów kanału, nie był strzeżony. Dopiero pod wieczór napotkano <br>gromadę żołnierzy asyryjskich o gęstych, kręconych brodach, wypukłych plecach <br>i muskularnych ramionach. Spoglądali na ciągnącą karawanę, nie zdradzając żadnego <br>zaciekawienia. Zadaniem ich było wyławianie kloców drzewa naniesionych przez <br>rzekę po każdym wylewie (drzewo stanowiło rzecz zbyt cenną, by oddawać je w <br>darze sąsiadowi), a nie nagabywanie podróżnych. Zresztą jakiż wojownik patrzyłby <br>z niechęcią na stada