czekał dłużej niż pół minuty. Serce biło mu gwałtownie. Kroki się zbliżały. Wreszcie zarysowała się w mroku sylwetka człowieka. Odetchnął z ulgą, poznawszy Felka Szymańskiego. Gwizdnął cicho. Tamten się zatrzymał. Alek wyskoczył na ścieżkę.<br>- Serwus! - Serwus.<br>Felek był niższy od Alka, krępy, mocno zbudowany, o twarzy tatarskiej i ciemnych, bardzo gęstych i kręcących się włosach.<br>- Przestraszyłeś się?<br>Felek wzruszył ramionami: - Czego?<br>- Jak gwizdnąłem?<br>- Więc co? Wiedziałem przecież, że to ty. - Niee! Widziałeś mnie?<br>- Pewnie, że cię widziałem. - Dawno?<br>Felek przymrużył ciemne, skośne oczy: - Wystarczy.<br>Alek wyraźnie zmarkotniał.<br>- Nie martw się! - pocieszył go tamten. - I chodźmy już, późno. Chwilę szli w milczeniu