roku) legalna działalność tego dziesięciomilionowego ruchu były fenomenem, którego znaczenie dla erozji bloku radzieckiego trudno jest przecenić. Była to pierwsza w świecie komunistycznym legalna, świecka, masowa i ogólnonarodowa instytucja działająca poza kontrolą partii komunistycznej. Zbudowała rozległą strukturę organizacyjną, pokrywającą cały kraj: od zapadłej wioski po Gdańsk, od prowincjonalnej fabryczki po giganty socjalistycznej industrializacji. Instytucjonalizacja masowej antykomunistycznej opozycji stała się faktem. Dziesięć milionów członków <name type="org">Solidarności</> wybrało dziesiątki tysięcy nie znanych uprzednio przywódców, reprezentantów i działaczy. Wraz z członkami innych organizacji społeczeństwa obywatelskiego i niezależnych inicjatyw politycznych uformowali oni - w przeciągu zaledwie szesnastu miesięcy - całkowicie nową, alternatywną wobec dotychczasowej, klasę polityczną. Tysiące ludzi