Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Delille'a.
Jerzy Snopek
Wincenty Reklewski (1786-1812)
Należał do pokolenia określanego przez niektórych historyków jako stracone. Pojęcie, choć upowszechniło się dopiero w naszym stuleciu, przystaje do tej generacji ludzi, których młodość przypada na lata kampanii napoleońskiej. Starły ich „młyny historii". Byli przekonani, że walczą o wolność ojczyzny i że giną za nią, a umierali – być może – jedynie za Napoleona. To byli starsi bracia Mickiewicza, ale przecież grono jego rówieśników, „urodzonych w niewoli, okutych w powiciu", z równą słusznością można przypisać do pokolenia straconego. Podobnie jak następne generacje młodzieży polskiej, dojmująco – a niekiedy śmiertelnie – doświadczone przez
Jerzy Snopek
Wincenty Reklewski (1786-1812)
Należał do pokolenia określanego przez niektórych historyków jako stracone. Pojęcie, choć upowszechniło się dopiero w naszym stuleciu, przystaje do tej generacji ludzi, których młodość przypada na lata kampanii napoleońskiej. Starły ich „młyny historii". Byli przekonani, że walczą o wolność ojczyzny i że giną za nią, a umierali – być może – jedynie za Napoleona. To byli starsi bracia Mickiewicza, ale przecież grono jego rówieśników, „urodzonych w niewoli, okutych w powiciu", z równą słusznością można przypisać do pokolenia straconego. Podobnie jak następne generacje młodzieży polskiej, dojmująco – a niekiedy śmiertelnie – doświadczone przez
Delille'a. <gap></><br><br><gap reason="sampling"><br><br><div sex="m"><br>Jerzy Snopek <br><br><tit>Wincenty Reklewski (1786-1812)</><br><br> Należał do pokolenia określanego przez niektórych historyków jako stracone. Pojęcie, choć upowszechniło się dopiero w naszym stuleciu, przystaje do tej generacji ludzi, których młodość przypada na lata kampanii napoleońskiej. Starły ich „młyny historii". Byli przekonani, że walczą o wolność ojczyzny i że giną za nią, a umierali – być może – jedynie za Napoleona. To byli starsi bracia Mickiewicza, ale przecież grono jego rówieśników, „urodzonych w niewoli, okutych w powiciu", z równą słusznością można przypisać do pokolenia straconego. Podobnie jak następne generacje młodzieży polskiej, dojmująco – a niekiedy śmiertelnie – doświadczone przez
