uczynił niecierpliwy gest dłonią, przynaglający do odejścia. Od miasta nadjeżdżał pociąg. Głuchy stukot kół przecinał ukośnie ciszę doliny.<br>Polek jednak nie usłuchał rady nieznajomego mężczyzny. Koło toru odczekał, aż przewali się rozdygotany pociąg dalekobieżny, pędzący w korytarzu gwałtownego wichru. Następnie pobiegł torami, przeskakując ze szpały na szpałę, a przed nim ginął już w lesie trójkąt wątłych świateł pociągu.<br>Później skręcił w lewo i zatrzymał się nad stromym zboczem. W dole drogą polną, ledwo znaczną w darni, szedł mężczyzna z czarną teczką. Spieszył się wyraźnie, przeskakiwał gładkie jak bochny chleba kamienie przyniesione przez powodzie, a gdzieś z tyłu, od strony Górnych Młynów