przeprowadzony eksperyment sprawę odfajkowuje i można zadzwonić po ostateczne informacje do autora, niewarta jest zgoła komentarza.<br><br>Interesująca jest jednak skądinąd wiedza biologiczna Andrzeja Szczypiorskiego: &lt;q&gt;"... nawet tzw. szkodnikom cywilizowany człowiek stara się oszczędzić cierpień. Dawniej trute szczury ginęły w męczarniach. Dziś deratyzacja polega na podawaniu preparatu obniżającego krzepliwość krwi i szczur ginie w krwotoku, względnie bezboleśnie..."&lt;/&gt;. Wie na pewno nasz humanista, że szczur woli umierać na wylew, niż od cyjanku potasu (a może jednak najlepiej zdychałoby się szczurom duszonym cyklonem B?). Owo głębokie znawstwo neurologii szczurów upoważnia Szczypiorskiego do następnego stwierdzenia: &lt;q&gt;"Żyjemy w kraju dzikiej, barbarzyńskiej pogardy wobec przyrody i wobec życia