zapewne widział Bogusławskiego), lecz jedynie teoretyczne lektury.<br>Tekst Czeczota był słabiutki i został przez Mickiewicza oceniony surowo; krytykował nielogiczności, ale ganił również odstępstwa od przyjętych w operze reguł. Czeczot osadzał "średniowieczny" temat w scenerii wywodzącej się z modnego gotyckiego melodramatu (didaskalia: &lt;q&gt;&#132;Teatr wyobraża kościół na cmentarzu, pełnym grobowców, w głębi ukazuje się las; w wieży kościoła okna mieszkania Małgorzaty. Na teatrze panuje noc, potem wschód słońca"&lt;/&gt;), a w kompozycji operetki odbijają się tezy Sulzera i Schlegla. Czeczot kontrastuje: przeplatając nastroje dramatyczne i modlitewne, rytmy arii i śpiewki, patetyczny liryzm z krotochwilną scenką. W rezultacie można odnieść wrażenie, że autor, starając