ich profile z tylnego siedzenia). Bez przerwy zadaje sobie pytanie, jak najlepiej pokazać scenę. Świetnie widać to m.in. w bodaj najlepszej sekwencji filmu, nocnej konwersacji dwóch kobiet w ciąży. Zamiast kilku cięć montażowych, mamy tu jedno długie ujęcie nieruchomą kamerą, prezentujące jednocześnie reakcje słuchacza i mówcy, a świetnie wykorzystana głębia ostrości pozwala prowadzić narrację w ramach jednego statycznego kadru. W kategorii reżyserii pojedynczej sceny to naprawdę spore osiągnięcie.<br><br>Nagłowski w najbardziej celny sposób ujął też to, czego szukali w Gdyni inni twórcy niezależni - pokazał stan psychiczny pokolenia. Nie zadowolił się jednak suchym stwierdzeniem o braku perspektyw. Jego bohaterzy odkrywają, że w