bankietowaniu poraża sumienie. Biedny tchórz!<br>Kiedy słyszy wreszcie na korytarzu głos Frankera, nakrywa się z głową, odwraca zarosłą twarz do ściany, udaje ciężki oddech śpiącego chorego człowieka.<br>Ordynator jednak bez żadnego współczucia potrząsa ramieniem pacjenta Twardowskiego. Raz, drugi, czwarty.<br>Grzegorz nie może dłużej grać swej roli: - Spał pan aż tak głęboko?<br>- pyta lekarz. - Spojrzenie, jak widzę, dość trzeźwe.<br>Pamięta pan wczorajszą zabawę? - Pamiętam.<br>- Ładnie z pana strony - powiada Franker. - Jak się dziś czujemy? - Nie najlepiej.<br>Franker udaje, że nie dosłyszał.<br>Podaje pacjentowi rękę, składa noworoczne życzenia.<br>Po wyjściu lekarza Grzegorz znów chowa się przed światem.<br>Kryje głowę między poduszki, naciąga na