początek (1993).<br> Jeżeli mignie tu jakiś rys autoportretu poetki, to tylko drobny, fragmentaryczny. Jej sposób opisywania świata można by nazwać maksymalistycznym, bo dotyczy kosmosu równie dobrze, jak źdźbła trawy, czasu historycznego jak i chwili, wszystkich plemion ludzkości jak i poszczególnego człowieka, wielu wojen i jednej wojny, a nawet wszystkich wód globu i jednej kropli naraz. Ale jej opisywanie siebie, zwłaszcza siebie - poetki, ma charakter minimalistyczny i zawsze autoironiczny. Z wiersza Możliwości: <br>&lt;gap&gt;<br> Sama poezja to dla Szymborskiej coś, co nie poddaje się łatwej klasyfikacji. Czym jest poezja? Oto "odpowiedź" z wiersza Niektórzy lubią poezję: <br>&lt;gap&gt;<br> W każdym razie, mimo że w wierszach Szymborskiej