Autor starał się możliwie wiernie opisać wydarzenia, w których uczestniczył, i stąd jego wspomnienia posiadają - w pewnym stopniu - walory dokumentu historycznego. Trudno winić go za to, że w ocenie poszczególnych ludzi nie uniknął subiektywizmu, że jego opinie o niektórych działaczach są niewątpliwie krzywdzące (np. o Julianie Brunie), innych zaś nadmiernie gloryfikuje. Osobiste sympatie i animozje to rzecz ludzka i trudno z tym polemizować, zwłaszcza trudno polemizować z nieżyjącym autorem.<br>Muszę jednak sprostować jeden błąd autora omawianych wspomnień.<br>Opisując początki powstania Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce na przełomie 1921 i 1922 r., autor podaje bardzo skrupulatnie szereg faktów. Jako sekretarz Komitetu Warszawskiego