w rodzaju targu niewolników. Bazarek nadziei.<br><br>&lt;tit&gt;6.30&lt;/&gt;<br><br>Biała furgonetka powoli minęła długi łańcuch mężczyzn, którzy obsiedli krawężnik. Już wiedzą, że się zatrzyma. Podrywają się kolejno na równe nogi i biegną za samochodem. Pięciu, dziesięciu, dwudziestu. Wołodia się potknął. Nie zdąży. Grupa gęstnieje: - Pan! Pan! Praca? Praca? Robotnik? - mieszają się głosy. Łokcie idą w ruch. Kto pierwszy, ten lepszy. Byle bliżej opadającej powoli szyby kierowcy. W oknie mignęła dłoń. Trzy wyprostowane palce: - Dwóch do łopaty i spawacz. Na dziś i jutro. Tylko trzech.<br><br>Ludzie się odwracają. Dłonie tłamszą kolorowe reklamówki. Wołodia odnajduje swoje miejsce przy krawężniku. Siadają jeden za drugim. Zaraz