prawda, że ja zawsze czuję się skrzywdzona, odepchnięta i - jak wystraszony psiak - muszę gryźć po łydkach.<br>- Witku, ona piła, zadawała się z rozmaitymi popaprańcami, chwilami był to burdel na kółkach, ale kochała mnie i starała się dać mi ciepło. Wiem, że choroba często brała górę, więc nie panowała nad nerwami, głupiała albo oddalała się od nas, ale i tak zawsze byliśmy na pierwszym planie; nie ci jej pokręceni kochasie, ale ja i Krzyś. Teraz wiem, że bardzo chciała ustrzec mnie przed własnym losem; Witku, ja to wymyśliłam, że ona zapomniała zapisać mnie do szkoły; nawet dziwię się, że uwierzyłeś, bo w