nierównościach gruntu biegł szybko. Jeszcze chwila, a zapadnie między drzewa.<br>- Malarz! - krzyknął Adaś. - Ale dlaczego ucieka?<br>Nie czekając, aż dwaj bracia odkrzykną mu słowami zdumienia, pobiegł ku dworowi, wołając z daleka:<br>- Panno Wando! Panno Wando!<br>- Jestem! - odezwała się dziewczyna z głębi domu. - Gdzie on? - pytał Adaś zdyszany.<br>- Nie wiem... Tu go nie było!<br>- Więc to on... Uciekł... Nie wchodził z pewnością do pokoju ojca?<br>- Z wszelką pewnością. Słyszałam jego kroki, ale zdawało mi się, że schodził z góry.<br>- Z góry? Przecie na górze... Ach, głupcze! - wrzasnął niespodzianie.<br>Ponieważ z dwóch osób, wiodących ten zdyszany dialog, jedna tylko była rodzaju męskiego, przeto nie ulegało