tedy zaskoczyło mnie, gdy nagle poczułem jej dłoń, najwyraźniej nakazującej mi powstanie z miejsca.<br>- To jest nie do oglądania - szepnęła i nie powiem, by zaskoczenie było niemiłe; tak, szczęście rozpierało mnie, gdy opuszczaliśmy przedwcześnie teatr, wymijając ekipy polskiego radia i telewizji. Wyglądało to jak demonstracja przeciwko Maciejowi D.<br><br><br><br>Przetrwałem kilka godzin w przykrej półdrzemce w moim dawnym pokoju i po obiedzie zatelefonowałem do Lenki.<br>- Mogę wpaść do ciebie?<br>- Stało się coś? - poznała po głosie.<br>- Tak. Ale jeśli jesteś zajęta...<br>- Nie jestem. Chciałam pojechać do Konstancina do Orłowskiego, ale mogę jutro, pojutrze; Konstancin nie ucieknie.<br>- Nie, to jedź. Nie chcę ci zmieniać planów