chorego narzeczonego.<br>Dwie godziny mi wystarczą.<br>Dobieski współczującym półukłonem natychmiast wyraża zgodę, zamienia jeszcze kilka zdań z kierownikiem pracowni i wychodzi.<br>Tuż za drzwiami przystaje, czeka, nasłuchuje. Bardzo niedługo czeka.<br>Dopędza go kolejny wybuch śmiechu, damskich chichotów, baraniego rżenia mężczyzn.<br>Echo to - wraz z obraz em Małgorzaty - będzie go dziś gonić po korytarzach, gabinetach, pracowniach.<br>Dopadnie w końcu pośród pierwszych ciemności! Wpierw echo. Potem słoneczny portret kobiety o bezwstydnie czerwonych wargach.<br>Zdarzy się wtedy rzecz haniebna: "piękny Bolo" przeżyje miłosną chwilę z piękną nieobecną. Poniżające i nie do wybaczenia!<br>Kwadrans po radiowym hejnale Małgorzata zdejmuje kitel.<br>Szatniarka podaje magister Małgorzacie futrzaną