i wilgotnych, gdzie opady śniegu są duże, a topnienie intensywne, wykres bilansu netto przebiega od dużych wartości akumulacji w części górnej lodowca do znacznych wielkości ablacji na dole. Wraz z posuwaniem się w kierunku biegunów i zwiększaniem się kontynentalizacji klimatu maleją przychody i ubytki: rośnie stromość wykresu. Jakby lodowiec ostrożnie gospodarował skąpymi dostawami masy. Lodowce pomimo podobnych reszt bilansowych mogą znacznie się różnić. Różnice te można określić poprzez gradient bilansu netto (net balance gradient). P.A. Szumski (1947) gradient ten nazwał energią zlodowacenia (eniergija oledinienija), natomiast M.F. Meier (1961) indeksem aktywności lodowca (activity index). Gradient oddaje przyrost bilansu netto w