1859 roku, nawiązał oczywiście przede wszystkim kontakty z akademikami, a do negocjacji z KCN wybrał Daniłowskiego i przez niego postawił KCN warunki. Żądał zmiany nazwy i składu Komitetu; prezydentem centralnej władzy czerwonych, nazwanej Komitetem Narodowym Rewolucyjnym, miał zostać Mierosławski i z nim miał być uzgadniany skład Komitetu. Aktualny skład generał gotów był zaakceptować pod warunkiem usunięcia Gillera i Szwarcego. Komitet odrzucił te propozycje, lecz licząc się z popularnością Mierosławskiego wśród wielu członków konspiracji zaproponował powierzenie mu przygotowań wojskowych poza granicami kraju. Propozycję tę Kurzyna stanowczo odrzucił i w końcu lipca 1862 roku założył samodzielny, konkurencyjny w stosunku do KCN, Komitet Narodowy Rewolucyjny