dwukrotnie w ciągu roku, tj. wiosną i jesienią (homotermia), gdy temperatura wody jest zbliżona do 4<hi rend="upper">o</>C. Fazy te przedzielają cykle stagnacji letniej i zimowej. W ramach jezior dimiktycznych wydziela się ponadto podtypy:<br>-- bradymiktyczny, cechujący się przedłużeniem okresu odmarzania, krótką i słabą cyrkulacją wiosenną, powstawaniem uwarstwienia letniego, zaleganiem zimnego hipolimnionu, dużym gradientem termicznym w metalimnionie, krótką cyrkulacją jesienną, wcześniejszym zamarzaniem oraz przewagą okresów stagnowania nad cyrkulacją;<br>-- tachymiktyczny, charakteryzujący się wczesnym i szybkim odmarzaniem, silnymi i długimi ruchami cyrkulacyjnymi w okresie wiosny i jesieni, dużym wychłodzeniem wody przed zamarznięciem oraz przewagą okresów cyrkulacji nad stagnacją;<br>-- eumiktyczny, ma cechy pośrednie między podtypem bradymiktycznym i