ma jednak w przypadku uranu większego praktycznego znaczenia. Schemat metody pokazano na rys. 6.12.<br> Dyfuzja termiczna jest metodą znacznie lepszą od dyfuzji przez ścianki porowate. Istota metody jest oparta na tzw. efekcie Soreta. Gdy wytwarza się gradient temperatury w początkowo jednorodnej mieszaninie ciekłej, powoduje to w wyniku dyfuzji powstanie gradientu stężeń. Różnica stężeń w strefach o temperaturze T i T wynosi: ((...)) 1 - stężenie składnika ((...)) - stężenie składnika ((...))<br> Współczynnik podziału jest określony przez wyrażenie ((...)) w którym ((...)) to temperatura średnia, T - gradient temperatury, K - stała zależna od aparatury i warunków pracy.<br> Stosuje się również inną przybliżoną zależność: ((...)) Współczynnik dyfuzji termicznej ((...)) zależy od rodzaju