jako alter ego tungina w ramach wiecowej wspólnoty, wyznacza termin dokonania uroczystej czynności na zgromadzeniu i podczas tej czynności osobiście przewodniczy zgromadzeniu. Sąd i administracyjni egzekutorzy to w Prawie salickim instytucje rozdzielone. Centenarius działał w sferze wiecu i sądu, w obrębie wspólnoty. Z hierarchią królewskich administratorów i pachołków, to jest grafem i sacebaronami nie miał on jeszcze nic wspólnego. Owszem, wyegzekwowanie sądowych orzeczeń wymagało czasem administracyjnego przymusu, trzeba było zatem mieć pod ręką jakichś egzekutorów. Pilnowano jednak, by ich obecność na mallobergu nie wykraczała poza niezbędne minimum: "Na wiecu nie powinno być więcej niż trzech sacebaronów" (Sacebarones vero in singulis mallobergis