Wojna powietrzna o Kosowo była kulminacyjnym punktem ewolucji funkcji żołnierza i trudno się dziwić, że zyskała w prasie miano pierwszej wojny postmodernistycznej. Ideał nieśmiertelności został w niej ziszczony w pełni, siły sprzymierzone nie odniosły żadnych ofiar. Ukryci za swą niewidzialną technologią z wysokości pięciu tysięcy metrów żołnierze trzeciej fali niczym greccy bogowie zsyłali gromy - inteligentne pociski, niosące boski komunikat, &lt;orig&gt;"bombogram"&lt;/&gt; mający wpłynąć na przebieg rozgrywających się na ziemskim padole barbarzyńskich zmagań między Serbami i Albańczykami.<br>Wojna o Kosowo była znacznie bardziej wirtualna niż walki w Kuwejcie. Po doświadczeniach Pustynnej Burzy nikt przy zdrowych zmysłach nie zdecydowałby się na frontalny atak na