Pisum sativum)</>. Jej struktura chemiczna została opisana przez Cruickshanka i Perrina [14]. Jest to substancja o szerokim spektrum działania grzybobójczego (działa na wiele gatunków grzybów), ale o niezbyt silnym działaniu antybiotycznym [13]. Trzykrotnie silniej hamuje wzrost mycelium niż kiełkowanie zarodników. Jest to zjawisko charakterystyczne dla wielu innych fitoaleksyn. Gdy roślina grochu jest porażona przez patogenicznego grzyba np. <foreign lang="lat">Sclerotinia fructicola</>, pizatyna nagromadza się zarówno w częściach porażonych jak i zdrowych. Wytwarzanie jej w roślinie jest indukowane zarówno przez grzyby patogeniczne w stosunku do grochu, jak i przez niepatogeniczne. Nie jest stabilna w tkankach, prawdopodobnie więc może być rozkładana przez enzymy roślin [43