sobie, że źródłem wszystkich komet jest rozległy, sferyczny obłok złożony z niewielkich brył - potencjalnych jąder komet. W środku obłoku tkwi nasz płaski system planetarny. Kiedy w pobliżu Słońca przebiegnie jedna z wielu miliardów gwiazd Drogi Mlecznej lub obłok dozna jakiegoś innego grawitacyjnego "szturchańca" - wówczas któraś z brył lub cała ich gromadka zostaje skierowana ku Słońcu. W miarę zbliżania się do źródła światła skute lodem ciała ogrzewają się, gazy parują i powstaje piękne zjawisko komety.<br>Holenderski astronom sądził, że obłok mogłaby utworzyć materia wyrzucona z pasa planetoid, rozciągającego się między orbitami Marsa i Jowisza; "procą" byłoby w tym wypadku oddziaływanie grawitacyjne olbrzymiego