Rzymianie. Stało się to podczas oblężenia Kartaginy, miasta-twierdzy liczącego w połowie II w. p.n.e. kilkaset tysięcy mieszkańców. Od strony lądu strzegły Kartaginy trzydziestokilometrowe potrójne wały i mury. Zewnętrzny wał ziemny był wzmocniony kamieniami, drewnianą palisadą, chroniony fosą. Za nim stał wielki mur o wysokości 13,5 m, grubości 2 m, z wysokimi na 18 m basztami co 150-200 m. Trzeci, równie potężny mur, opasywał miasto i koszary zdolne ponoć pomieścić 20 tys. wojowników, 4 tys. koni i 300 słoni bojowych. A mimo to po trzech latach morderczego oblężenia Scypion Emilianus Młodszy zdołał wejść do grodu. Na rozkaz