Wilią i Niemnem oraz na północnym Polesiu, a na ich miejsce od wschodu wkraczały oddziały Armii Czerwonej, zagrażając stopniowo Polsce. W pierwszej kolejności Armia Czerwona zagrażała polskim oddziałom samoobrony, utworzonym latem i jesienią 1918 r. w rejonie Wilna, Grodna i Mińska. Oddziały te liczące około 5 tys. ludzi, dowodzone od grudnia przez gen. Władysława Wejtko, były wspierane przez polskie władze wojskowe. 28 grudnia zostały one rozwiązane, a ich członkowie wcieleni do szeregów Wojska Polskiego.<br>Wchodzenie oddziałów Armii Czerwonej na północno-wschodnie kresy Rzeczypospolitej strona polska uznała za agresję, podejmując jednocześnie starania u Naczelnego Wodza Ententy, marszałka Ferdynanda Focha - za zgodą którego