Typ tekstu: Książka
Autor: Uniłowski Zbigniew
Tytuł: Wspólny pokój
Rok wydania: 1976
Rok powstania: 1932
przyjemnie mu było? Uchh! Wstrętna k...a!
- Nic mi mój chłopczyk nie powie?
- Nic, prócz wstrętu.
- Jak można być takim grubianinem?
- Trzeba nawet, skoro się ma do czynienia z tak przewrotnym stworzeniem jak pani.
- Musi pan jak najprędzej wyzdrowieć. Będziesz przychodził do mnie, postaram się przekonać cię do siebie. W gruncie rzeczy mam dla ciebie wiele tkliwości, mój mały.
- Najlepiej będzie, jeśli pani pójdzie sobie i zostawi mnie samego. Jest mi pani bardziej niż obojętna. Czuję się bardzo źle i dręczy mnie widok pani.
- Ach, kochany, jakże uroczy jesteś w swoim gniewie. Lżyj mnie, to tak rozkosznie być obrażaną przez ciebie
przyjemnie mu było? Uchh! Wstrętna k...a!<br>- Nic mi mój chłopczyk nie powie? &lt;page nr=231&gt;<br>- Nic, prócz wstrętu.<br>- Jak można być takim grubianinem?<br>- Trzeba nawet, skoro się ma do czynienia z tak przewrotnym stworzeniem jak pani.<br>- Musi pan jak najprędzej wyzdrowieć. Będziesz przychodził do mnie, postaram się przekonać cię do siebie. W gruncie rzeczy mam dla ciebie wiele tkliwości, mój mały.<br>- Najlepiej będzie, jeśli pani pójdzie sobie i zostawi mnie samego. Jest mi pani bardziej niż obojętna. Czuję się bardzo źle i dręczy mnie widok pani.<br>- Ach, kochany, jakże uroczy jesteś w swoim gniewie. Lżyj mnie, to tak rozkosznie być obrażaną przez ciebie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego