tu jesteś - rzekła powstając na jego widok.<br>- Dziecko moje - zawołał składając ręce. - Między grobami niepodobna jest żyć. Trzeba wrócić do świata.<br>- Patrzcie państwo - roześmiała się ostro. - Skąd ty możesz wiedzieć, w czym dla kogo jest świat? Ja tam go w niczym nie widzę. Wszystko powywracane do góry nogami, pobite. Same gruzy. Żadnego ładu ni składu. - Nagle rozgniewała się.<br>- No, cóż tak stoisz - wykrzyknęła - i patrzysz na mnie, jakbym już była wariatką?! Co chcesz? Mam z tobą jechać? &lt;page nr=133&gt; No, więc już idę i marsz. Siadam i jadę! Jadę do tego świata!<br>I pierwsza przed nim dobiegła do linijki.<br>Wracali w nieprzyjemnym usposobieniu