ogóle nie powiadamiać cię o tym zamachu, wiedźminie. Mógłbym spokojnie potraktować waszą kompanię jako nieświadomą niczego przynętę na Słowika. Śledzić, czekać, aż Słowik połknie haczyk, linkę, ciężarek i spławik. I wtedy wziąć go jak swego. Bo to o niego mi idzie, na nim mi zależy. A że wówczas wy już gryźlibyście ziemię? Ha, zło konieczne, koszty własne!<br>Zamilkł. Geralt nie komentował. <br>- Wiedzcie, mój panie wiedźminie - podjął po chwili prefekt - że ja poprzysiągłem sobie, że na tym terenie zapanuje prawo. Za wszelką cenę i wszelkimi metodami, per fas et nefas. Bo prawo to nie jurysprudencja, nie gruba książka pełna paragrafów, to nie filozoficzne