te złote interesy, i jak mu przyszło do głowy, że mógłby to wykorzystać. "Obrzydliwe, nieprawdaż?" słyszałem jego słowa, przesycone goryczą. "W parszywej rzeczywistości sam się stajesz parszywy! To jest najgorsze, pamiętaj!"<br>Podziałało to na mnie jak sygnał ostrzegawczy. Uwaga! Skończyły się żarty. Zaczyna się robić duszno, a grunt staje się grząski. Jeden fałszywy krok i tkwimy w bagnie po szyję. Żeby mnie nie wessało! - Może lepiej się cofnąć? Może zawrócić z tej drogi?<br>"Zawrócić?... Cofnąć się?... Teraz?" - odezwał się inny głos. "Gdy jesteś już tak daleko? - Nie, to niepodobieństwo! Musisz iść dalej. Musisz! Nie wolno rezygnować! Daj się unieść prądowi, jak