policzki córki. - Tylko ten mój charakterek. Nie umiem ustępować i nie chcę ustępować.<br>Listy, kartki, telegramy od Eduarda przychodzą z Paryża, Wiednia, Berlina, Bukaresztu, Budapesztu, Moskwy, Tel Awiwu...<br>Iw zarumieniona rozkładała je ze skupieniem na stole w salonie i po raz kolejny odczytuje wciąż te same słowa, składające się na grzeczne, eleganckie zwroty...<br>Czy chcesz wyczytać z nich więcej niż jest napisane?<br>"Szanowna Pani", "Mademoiselle", "Droga Pani Iw", "Madame Iw".<br>- Sztuczne, obojętne, puste słowa, strzępy słów...<br>- Obrzydliwe! - słyszysz swój szept. - Zakłamane!<br>- Ile bym oddała, żebyś napisał: "Jedyna", "Ukochana", "Moja".<br>- Dlaczego nie napisałeś "Kochana"?<br>- Dlaczego nie zaczynasz listu od "Najdroższa Iw"?<br>- Dlaczego