sens po przeczytaniu wypracowań tych samych krytyków na te same tematy, o 180 stopni różnych, zależnie od aktualnej linii. Obok malarzy jak Kantor, jak Cybis, jak Rudzka--Cybisowa (portret Dunikowskiego), jak Taranczewski, których trudno równać z malarzami nieustannego kompromisu, którzy może tymi kompromisami utrzymywali się przy stanowiskach, ale sztukę swą gubili - są i krytycy i historycy sztuki, którzy przecież pisali jak Białostocki o Fromentinie, dziś Walicki o Breughlu, jak Przyboś o "unizmie", Guzówna o malarzach, gdzie nagle czuje się styl ludzi za słowo swoje w pełni odpowiedzialnych. Tego rodzaju styl spotykamy przecież w prasie polskiej od szeregu miesięcy coraz częściej. Grodzicki