sposobu życia"), w ujęciu Brunona zaś także, a nawet przede wszystkim zagrożenie materialnych podstaw bytu wspólnoty. Do różnicy między tymi dwoma wersjami nie powinniśmy jednak przykładać miarki nowożytnego racjonalizmu. Prusowie nie widzieli tu zapewne sprzeczności i mogli z powodzeniem łączyć oba wątki. W ich rozumieniu pogańskie sacrum było "kolumną świata", gwarantem ładu społecznego i ładu natury jednocześnie. Obalenie tej kolumny groziło powszechną katastrofą, przeto wypędzenie misjonarzy, a w końcu stracenie ich, gdy powrócili wbrew decyzji wiecu, było z punktu widzenia Prusów koniecznym działaniem w obronie własnej.<br>Tym, co napawało barbarzyńców grozą, był nie tyle sam obcy bóg, ile wymagania monoteizmu. Nie