lub usiłującej ją sprawować), na pierwszy plan wysuwa się problem taktyki. Wytworzyła się sytuacja paradoksalna: naród, który masowo zamanifestował swe niezadowolenie z tyleż autorytarnej co niedołężnej władzy, w większości chyba zgadza się na to, że nadal utrzymana być musi PZPR, może nie tyle jako "wiodąca siła narodu", co jako niezbędna gwarantka utrzymania państwa w tej sytuacji w której się ono znajduje: okrążenia &lt;page nr=62&gt; z jednej strony, obojętności wątpliwych mimo wszystko sprzymierzeńców z drugiej.<br>Zostaliśmy strasznie sami z naszymi problemami. Od nas samych w głównej mierze zależy dalszy bieg wypadków. Musimy chuchać i dmuchać, a zarazem bacznie spoglądać na działania partii. Poprzez samoistne