Jerzmanowskiego. W obu przypadkach decydującym o wyborze drogi kryterium było przywiązanie do ukochanego wodza. <br>W historycznej mentalności Polaków istniała niewątpliwa niechęć do formacji gwardii. Czas zatarł nasze własne tradycje, a tym najbliższym doświadczeniem była żywa jeszcze pamięć pychy pułków Leib Gwardii armii zaborczych. W odrodzonym wojsku II Rzeczypospolitej unikano więc gwardyjskiej tytulatury, co jeszcze nie oznacza, że pułków o gwardyjskim charakterze w ogóle nie było. <br>Ponad powagę rozkazów i regulaminów, zdawała się bowiem górować żywa tradycja i obyczajowość, których doniosłość i znaczenie w pułkach jazdy wykazał już Zygmunt Bielecki. I tak np. teksty popularnych "żurawiejek", nie były tworem młodocianej fantazji, lecz