względem formy jest to utwór absolutnie niewymyślny. Rzeczy tego typu nazywa się filmami gadających głów. W "Dzieciństwie Marisol" słuchamy opowiadania trzynastoletniej dziewczynki, obywatelki Nikaragui, która nazywa siebie doświadczoną bojowniczką frontu Sandinho. I rzeczywiście. Rok przed nakręceniem filmu została ona aresztowana wraz z ojcem i bratem przez gwardzistów Somozy. Ojciec milczał, gwardziści zabili brata. Żeby wreszcie zaczął mówić, gwałcili na jego oczach córkę - długo, boleśnie i pomysłowo. Dziewczynka opowiada swoje przeżycia z pedanterią, której by się nie powstydził Tomasz Mann. Nie może tylko opanować ciała, a w szczególności nóg podczas opowieści, od której chodzą człowiekowi ciarki po grzbiecie.<br><br> Bardziej filmowy był obraz