swój żywot wybuchem supernowej, odrzucone zostają zewnętrzne warstwy gwiazdy, pozostaje małe, supergęste jądro w postaci gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury. Procesy powstawania czarnych dziur jako końcowe stadia ewolucji gwiazd pozostają ciągle w sferze hipotez. Gwiazdy mniej masywne nie tracą swojej masy w wyniku gwałtownej eksplozji, lecz na skutek silnych wiatrów gwiazdowych w fazie czerwonego olbrzyma. W następstwie obnażone zostaje gorące jądro gwiazdy. Jest to faza tzw. mgławicy planetarnej (niebieski karzeł). Procesy te mogą również w odpowiednich warunkach doprowadzić do powstania wypalonej zimnej gwiazdy, zwanej białym karłem, bądź tworu zwanego czarną dziurą.<br> Białe karły mają rozmiary zbliżone do Ziemi, ale gęstość rzędu