Pod przeróżnie przekręcaną kopułą nieba, niezależnie od rzeczywistych stron świata, ustawiały się w kierunku południowo-zachodnim względem pokazanego im układu gwiazd. W drodze pod rzeczywistym niebem ptaki uwzględniają jego obrót, odmierzając czas tzw. zegarem wewnętrznym (podobnie jak pszczoła określa w upływającym dniu nowe położenia przesuwającego się słońca).<br>Mieszany sposób nawigacji gwiezdnej wykorzystują białorzytki. Wyruszają na etap o zmroku, wytyczając kierunek jeszcze według słońca. Potem nocą orientują się już podług gwiazd, też odliczając swym zegarem wewnętrznym poprawkę na obrót sklepienia niebieskiego.<br><br>Okazało się, że nie tylko gwiazdy, ale i linie pola magnetycznego mogą wykorzystywać ptasi nawigatorzy. Na przykład rudzik, w sztucznie ustawianym