pozwalał, ciągnął mnie za rękę - uciekaj! Mijaliśmy opuszczony szyb. Schowaj się w hajcu, a ja go odciągnę, zawołał Iziaszek, o mnie się nie bój, on mnie nie złapie, ja jestem zwinny... W hajcu stała szafka, schowałam się w niej, zamknęłam oczy. Kiedy je otworzyłam, nikogo wokół nie było.<br><br>Wyszłam z hajcu, idę. Dokąd idziesz? - pyta mnie wewnętrzny głos. Mały braciszek ofiarował za mnie swe życie, ale ja o tym jeszcze nie wiem, idę go szukać. Znów napotkałam morderców. Małych, mniejszych ode mnie. Żydówka! - zawołali. - Żydówka! Zdjęłam z palca pierścionek, zaświeciłam im w oczy i cisnęłam daleko w piach. Rzucili się w