W doznaniu Amerykanina - mieszczucha z Chicago ten Teatr Życia<br>pozostał zwariowanymi dniami, w ciągu których młodzież wprawiona w stan<br>ekstazy narkotycznej opanowała miasto.<br> A oto szczególne właściwości hippisowskiego antyteatru:<br> - teatralizacja życia; ogólniej: estetyzacja życia, to znaczy<br>ujmowanie zdarzeń w struktury paraartystyczne (życie jako powieść, jako<br>film, jako teatr, jako piękno harmonijne itp.); hippisi nie wierzą np.<br>w realną rewolucję, ale bardzo pragną odegrać rewoltę; ich teatralność<br>jest bardzo wysublimowana, wyrafinowana: teatrem w teatrze jest to, że<br>narkotyzujący się i w ten sposób częściowo dystansujący się od tego, co<br>robią, częściowo zaś transcendujący siebie, robią to, czego nie<br>robiliby, gdyby nie byli