życia. Nie cierpię jednak z tego powodu. Wiem, że najpierw muszę coś w życiu osiągnąć, żeby potem odcinać kupony. Każdego dnia buduję swoją niezależność. Zdaję sobie jednak sprawę, że w życiu człowieka najważniejsza jest miłość i przyjaźń. O moją przyjaźń parę razy walczyłam - bez skutku. A miłość? Życie bardzo mnie hartuje. Kiedy spotykam mężczyznę, z którym chcę być, zauważam, że tak naprawdę relacje damsko-męskie są jedną wielką grą. I to mnie denerwuje. Jestem zbyt naturalna i spontaniczna, żeby grać. Albo z kimś jestem, albo nie. Prymitywna konsumpcja mnie nie bawi. To dla mnie taka sfera, w której jest konieczna bezwzględna